Εκτός από όσα είπε για την επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε πρόσφατα, και το πώς βίωσε τον χωρισμό της με τον Νίκο Καρβέλα, στη συνέντευξη που παραχώρησε στην Ελίτα Μιχαηλίδου για λογαριασμό του κυπριακού καναλιού «Sigma», η Άννα Βίσση μίλησε για πολλές ακόμα πτυχές της προσωπικής της ζωής, του χαρακτήρα της και της... καθημερινότητάς της:
Για τη δικαστική διαμάχη που τον Ιούλιο του 2007 οδήγησε στην κατάσχεση των ρούχων της, αξίας εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ:
«Δανείστηκα αυτή την υλική καταστροφή για να μάθω κάτι. Κάτι που είχα ανάγκη να το μάθω. Ότι τελικά δεν με πείραξε αυτό που έγινε. Το μάθημα ήταν πολύ μεγαλύτερο. Με πείραξε που εγώ δεν ήμουν υπεύθυνη στο να σταθώ… με ξύπνησε, είπα ότι δεν μπορεί να ασχολείται με την περιουσία μου και με τα δικαστήριά μου κάποιος άλλος. Έπρεπε εγώ να είμαι εκεί και να παρίσταμαι. Εγώ δεν ήθελα να πάω (στο δικαστήριο) για να μην αρχίσουν να ασχολούνται με αυτό στα μεσημεριανά, στα πρωινά... ήθελα να αποφύγω όλον αυτόν τον διασυρμό -που τελικά δεν τον απέφυγα, με διέσυραν. Αλλά τουλάχιστον δεν ήμουν εγώ παρούσα σε όλο αυτό το πράγμα. Δεν ήθελα να το ζήσω. Αλλά πέρα από αυτό, το μάθημά μου ήταν απλό, ότι τελικά όλα αυτά τα υλικά αγαθά που απέκτησα, τα απέκτησα γιατί κάποια στιγμή ήμουν κι εγώ άπληστη. Υπήρξα άπληστη, βέβαια. Και δεν ήταν αυτά που θα με έκαναν ευτυχισμένη. Άλλα πράγματα με κάνουν ευτυχισμένη. Και έτσι ήρθα πιο κοντά στην κόρη μου και στην οικογένειά μου…»
Για τη δικαστική διαμάχη που τον Ιούλιο του 2007 οδήγησε στην κατάσχεση των ρούχων της, αξίας εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ:
«Δανείστηκα αυτή την υλική καταστροφή για να μάθω κάτι. Κάτι που είχα ανάγκη να το μάθω. Ότι τελικά δεν με πείραξε αυτό που έγινε. Το μάθημα ήταν πολύ μεγαλύτερο. Με πείραξε που εγώ δεν ήμουν υπεύθυνη στο να σταθώ… με ξύπνησε, είπα ότι δεν μπορεί να ασχολείται με την περιουσία μου και με τα δικαστήριά μου κάποιος άλλος. Έπρεπε εγώ να είμαι εκεί και να παρίσταμαι. Εγώ δεν ήθελα να πάω (στο δικαστήριο) για να μην αρχίσουν να ασχολούνται με αυτό στα μεσημεριανά, στα πρωινά... ήθελα να αποφύγω όλον αυτόν τον διασυρμό -που τελικά δεν τον απέφυγα, με διέσυραν. Αλλά τουλάχιστον δεν ήμουν εγώ παρούσα σε όλο αυτό το πράγμα. Δεν ήθελα να το ζήσω. Αλλά πέρα από αυτό, το μάθημά μου ήταν απλό, ότι τελικά όλα αυτά τα υλικά αγαθά που απέκτησα, τα απέκτησα γιατί κάποια στιγμή ήμουν κι εγώ άπληστη. Υπήρξα άπληστη, βέβαια. Και δεν ήταν αυτά που θα με έκαναν ευτυχισμένη. Άλλα πράγματα με κάνουν ευτυχισμένη. Και έτσι ήρθα πιο κοντά στην κόρη μου και στην οικογένειά μου…»